ДМШ баланы тәрбиелеп отырған ата-аналарға арналған кеңестер.

ДМШ баланы тәрбиелеп отырған ата-аналарға арналған кеңестер.

Келесіережелердіұстанусіздің өміріңізбен балаңыздыңөмірінжеңілдетеді:

Қорқыныш пен үмітсіздіктіжеңіңіз.

Кінәлінііздеугеуақытжұмсамаңыз. Олжайғанаболмайды.

Сіздіңбалаңызғажәнесіздіңотбасыңызғақандайкөмекқажетекенінанықтаңызжәнемамандарғахабарласыңыз:

- медициналықкөмек (балаларпсихоневрологыжәнебасқа да мамандардыңконсультациясы));

- психологиялық-педагогикалықкөмек (ПМПК ұсынымдарынегізіндемамандандырылғанмекемедеоқыту)

Ата – аналар- ДМШ бар балаларға психологиялық-педагогикалық көмектің негізгі қатысушылары, әсіресе, егер бала қандай да бірсебептерменоқумекемесінебармаса.

Отбасындатәрбиелеугеқолайлыжағдайжасауүшінбаланың даму ерекшеліктерін, оныңмүмкіндіктері мен даму перспективаларынбілу, түзетусабақтарынмақсаттыұйымдастыру, барабарбағалаудықалыптастыру, өмірдеқажеттіерікқасиеттеріндамытуқажет.

Бұлүшінбаланыотбасыныңкүнделіктіөміріне, қолданкелгенеңбекқызметінебелсендітүрдеқосу, баланыңөзінеқызметкөрсетуінеғанаемес (өзбетіншежеуге, киінуге, ұқыптылыққа), сондай-аққоршағанортағамаңызды (үстелге жабу, ыдыс-аяқтыжинау) белгілібірміндеттеріболуымаңызды.

Нәтижесіндеолпайдалыболуымүмкінекендігін түсініп, еңбеккедеген қызығушылық, қуанышсезіміпайдаболады,.Өзкүшіне сенеді.

Өзжай-күйі мен мүмкіндіктерінедұрыскөзқарастыбіртіндепдамытуқажет. Ата– ана өз баласынан ұялмау керек. Сонда олөзауруынанұялмайды, өзі - өзіменжәнежалғыздықты сезінетін болмайды.

Балаларкішкентайболса да, ата-аналарбұлмаңыздыемес деп, оларүшінбәрінжасайды, бірақ, соңында, бұлжылдарбойышешуқиынүлкенмәселегеайналады,.

Егеранасыбаланыңіс-әрекетінүнеміауыстырса, оныңдамуытоқталып, дәрменсіздіктіңқорқынышыжәнебөгдеадамныңкөмегінетәуелділікөсіп, мұндайжағдайда бала дербестігінжоғалтады.

Мұныңбәріақырсоңындаәлеуметтік пассивтіккеәкеледі. Денекемістігібаланыңсыртқыәлемненоқшаулануынажәнеқұрдастарыменжәнеересектерменқарым-қатынасжасмауынаалыпкеледі. Тұйықшеңберқұрылады-"денекемшіліктері" буыны "психикалықкемшіліктер"буынынауыстырады. Өсеотырып, мұндай бала өзбетінше өмір сүругеқабілетсіз болады, ол өзініңкемістігіненғанаемес, жекетұлғалықдамуының дер кезіндеқалыптаспауынан да пайдаболады.

Ата-аналардың (мамандардың да) міндеті осы шектеулішеңбердіңүзілуіненжәнемүгедекбалалардыңжекебасындұрысдамыту мен қалыптастыруүшінжағдайжасаудантұрады.